سنگ شناسی، زمین شیمی و محیط تکتونوماگمایی توده گرانیتوئیدی زاجکان (زیرپهنه طارم- هشتجین، باختر قزوین)

منطقه زاجکان به‌عنوان بخشی از کمربند ماگمایی طارم- هشتجین، دربرگیرنده توده‌های‌ گرانیتوئیدی است که به داخل سنگ‌های آتشفشانی- رسوبی ائوسن نفوذ کرده‌‌اند. واحدهای آتشفشانی- رسوبی ائوسن متشکل از تناوب توف‌ و گدازه‌های اسیدی و حدواسط می‌باشند. مطالعات سنگ‌شناسی بیانگر ترکیب گابرو، پیروکسن کوارتز مونزودیوریت، پیروکسن کوارتز مونزونیت و گرانودیوریت برای توده‌های گرانیتوئیدی است. این سنگ‌ها دارای ماهیت کالک‌آلکالن پتاسیم بالا بوده و در شمار گرانیت‌های نوع I متاآلومین قرار می‌گیرند. در نمودارهای بهنجارشده عناصر کمیاب، این توده‌ها از الگوی مشابهی برخوردار هستند که می‌تواند بیانگر ارتباط ژنتیکی آنها باشد. این نمودارها یک الگوی غنی از LILE همراه با بی‌هنجاری منفی عناصر HFSE را نشان می‌دهند. الگوی عناصر کمیاب خاکی بهنجارشده نسبت به کندریت نشانگر یک الگوی نسبتاً پرشیب غنی از LREE با نسبت بالای LREE/HREE بوده و نسبت (La/Yb)n در آنها بین 1/9-1/6 است. مجموعه اطلاعات حاصل از مطالعات صحرایی، سنگ‌شناختی، زمین‌شیمی و نمودارهای تمایز محیط‌های زمین‌ساختی بیانگر اینست که توده-های نفوذی منطقه زاجکان در ارتباط با یک گوشته لیتوسفری غنی‌شده مرتبط با فرورانش بوده و احتمالاً در یک محیط پس از برخورد تشکیل شده‌اند.